задры́па
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
задры́па |
задры́пы |
| Р. |
задры́пы |
задры́п |
| Д. |
задры́пу |
задры́пам |
| В. |
задры́пу |
задры́п |
| Т. |
задры́пам |
задры́памі |
| М. |
задры́пе |
задры́пах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
задры́па
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
задры́па |
задры́пы |
| Р. |
задры́пы |
задры́п |
| Д. |
задры́пе |
задры́пам |
| В. |
задры́пу |
задры́п |
| Т. |
задры́пай
задры́паю |
задры́памі |
| М. |
задры́пе |
задры́пах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
задры́па м. и ж., прост., груб. грязну́ля, неря́ха
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
задры́па, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай, ж.
Разм. пагард. Пра неахайнага чалавека. // Пра нядбалага, нікчэмнага чалавека. — Задрыпы вы, а не ваякі!.. Здраднікі былі сярод вас, а вы? Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Задры́па ’неахайны чалавек’ (ТСБМ). Рус. дыял. задры́па, задри́па, задрёпа; укр. задрі́па, задри́панець. Усх.-слав. бязафіксны наз. ад дзеяслова задрыпаць ’запэцкаць’, утворанага з прэфіксам за‑ ад дрыпаць ’пэцкаць’, што мае шэраг іншаслав. паралелей, якія вядуць да рэканструкцыі семантыкі dripati ’раздзіраць’ (SR, 4, 236); гл. яшчэ Трубачоў, Эт. сл., 5, 115.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)