задави́ть сов., в разн. знач. задушы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задушы́ць сов.

1. задуши́ть, задави́ть, удуши́ть, удави́ть;

2. разг. (загрызть — о волке) задави́ть, заре́зать;

3. перен. (усмирить) подави́ть;

з. паўста́нне — подави́ть восста́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удушы́ць сов.

1. удуши́ть, задуши́ть;

2. прям., перен. задави́ть, удуши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыспа́ць сов., разг.

1. усыпи́ть;

2. (нечаянно задавить во время сна) заспа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазаціска́ць сов. (о многих, о многом)

1. зажа́ть;

2. (запихнуть) зати́снуть;

3. разг. умертви́ть, задави́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подави́тьI сов.

1. (слегка надавить) паці́снуць;

подави́ть лимо́н паці́снуць лімо́н;

2. (много, долго, неоднократно) пападу́шваць, пападушы́ць;

3. (задавить многих) падушы́ць;

4. (раздавить) падушы́ць, паці́снуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заці́снуць сов.

1. в разн. знач. зажа́ть;

з. болт абцуга́мі — зажа́ть болт клеща́ми;

з. ра́ну тампо́нам — зажа́ть ра́ну тампо́ном;

з. ініцыяты́ву — зажа́ть инициати́ву;

2. (запихнуть) зати́снуть; зати́скать;

3. разг. умертви́ть, задави́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стапта́ць сов.

1. истопта́ть;

с. траву́ — истопта́ть траву́;

2. (ноской привести в негодность) износи́ть, истопта́ть;

с. бо́ты — износи́ть сапоги́;

3. (искривить) стопта́ть, сбить;

с. абца́сы — стопта́ть (сбить) каблуки́;

4. (умертвить) затопта́ть, задави́ть;

с. ко́ньмізадави́ть лошадьми́;

5. разг. (сложить в беспорядке) сбить, свали́ть;

с. усё ў адну́ ку́чу — сбить всё в одну́ ку́чу;

каб цябе́ (яго́, яе́ і пад.) ка́чкі стапта́ліпогов. чтоб тебе́ (ему́, ей и т.п.) пу́сто бы́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

передра́ть сов.

1. (разодрать, изорвать, износить, истрепать всё, многое) разг. падра́ць, перадра́ць, перадзе́рці;

2. обл. (задрать, растерзать всех, многих — когтями) перадра́ць, перадзе́рці; (задавить, зарезать) перадушы́ць;

ко́ршун передра́л кур каршу́н перадра́ў (перадзёр) курэ́й;

волк передра́л мно́го ове́ц воўк перадушы́ў мно́га аве́чак;

3. (выдрать, высечь всех, многих) разг. пералупцава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)