загрыме́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -мі́; зак.

1. Пачаць грымець.

Загрымеў гром.

2. З грукатам упасці, зваліцца (разм.).

З. уніз па прыступках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загрыме́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. загрымлю́ загрымі́м
2-я ас. загрымі́ш загрыміце́
3-я ас. загрымі́ць загрымя́ць
Прошлы час
м. загрыме́ў загрыме́лі
ж. загрыме́ла
н. загрыме́ла
Загадны лад
2-я ас. загрымі́ загрымі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час загрыме́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загрыме́ць сов.

1. загреме́ть; загрохота́ть;

~ме́ў гром — загреме́л гром;

~ме́лі гарма́ты — загреме́ли (загрохота́ли) ору́дия;

2. перен. (упасть) загреме́ть;

з. уні́з па прысту́пках — загреме́ть вниз по ступе́нькам

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загрыме́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак.

1. Пачаць грымець. // Грымнуць, прагрымець. На станцыі загрымеў стрэл. Шамякін. — Дзе арыштант? — загрымеў легіянер, пераступіўшы парог Мартынавай хаты. Колас.

2. Разм. З грукатам упасці, зваліцца. Удар прыйшоўся крыху занізка, і ўсё ж Віктар загрымеў уніз па прыступках. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загрыме́ць ánfangen* zu dónnern [zu dröhnen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тарара́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Загрукацець, загрымець.

2. каго і без дап. Моцна ўдарыць; выстраліць.

Т. па спіне.

Т. з ружжа.

|| незак. тарара́хаць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загреме́ть сов. загрыме́ць; (зазвякать) забра́згаць; (загрохотать) загрукаце́ць; (упасть) гры́мнуць, гры́мнуцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баба́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Учыніць выбух, выстраліць, загрымець.

Бабахнуў карабін.

Бабахнуў гром.

2. Гучна ўдарыць, стукнуць.

Бабахнулі дзверы.

Недзе бабахнула (безас.).

|| незак. баба́хаць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. баба́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

lósrattern

аддз. vi загруката́ць, загрыме́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тарара́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм.

1. Загрукацець, загрымець. // Моцна стукнуцца. І мядзведзь галавой тарарахнуў аб дуб. Бядуля.

2. каго. Моцна ўдарыць каго‑н.; выстраліць у каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)