заграза́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заграза́ю заграза́ем
2-я ас. заграза́еш заграза́еце
3-я ас. заграза́е заграза́юць
Прошлы час
м. заграза́ў заграза́лі
ж. заграза́ла
н. заграза́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час заграза́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заграза́ць несов.

1. завяза́ть, погряза́ть;

2. перен. завяза́ть, погряза́ть;

1, 2 см. загра́знуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заграза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да загразнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

погряза́ть несов., прям., перен. заграза́ць, уграза́ць, завяза́ць, увяза́ць;

погряза́ть в долга́х заграза́ць (увяза́ць) у даўга́х.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завяза́ть​II несов.

1. (в грязи и т. п.) заграза́ць;

завяза́ть в боло́те заграза́ць у бало́це;

2. (в зубах) засяда́ць, завяза́ць;

3. перен. завяза́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Патапе́ц, потопе́ц, потопо́к ’грузіла’, ’паплавок’ (ТСБМ, Крыв.; паўн.-усх., КЭС; Касп.), патапы́ ’грузіла’ (лід., Сл. ПЗБ). Да тапі́ць — тан́уць (гл.). Ізасема або семантычная калька з літ. grim̃ždas ці gramždíklis ’грузіла’, якія ад gramždìnti ’тапіць, пагружаць’, grimzdė́ti ’загразаць, тануць, тапіцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grzęznąć

незак. гразнуць, загразаць;

grzęznąć w długach — быць па вушы ў даўгах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

увяза́ть​II несов.

1. (в чём-л. вязком, липком) вя́знуць, увяза́ць, лі́пнуць; (в грязи) гра́знуць, уграза́ць, гру́знуць, угруза́ць, заграза́ць, засяда́ць;

2. перен. увяза́ць; см. увя́знуть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mire

[maɪr]

1.

n.

1) бало́та n.; гразь, хлюпо́та f.

2) дрыгва́ f.

2.

v.

1) заграза́ць у бало́це (або́ ў ця́жкасьцях, даўго́х)

2) абкі́дваць (гра́зьзю, або́ як гра́зьзю); пэ́цкаць; чарні́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

strand

I [strænd]

1.

v.

1) садзі́цца або́ садзі́ць на мель, заграза́ць

2) Figur. се́сьці на мель, увя́знуць; прапа́сьці

He was stranded in a big city — Ён запрапа́сьціўся ў вялі́кім го́радзе

2.

n.

бе́раг -у m., узьбярэ́жжа (ракі́, во́зера, мо́ра)

II [strænd]

n.

1) па́сма f.

This is a rope of three strands — Гэ́та вяро́ўка з трох па́смаў

strand of hair — па́сма валасо́ў

2) валакно́ n., во́лас -а m.

3) шнуро́к -ка́ m. (па́церак, пэ́рлаў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)