mire

[maɪr]

1.

n.

1) бало́та n.; гразь, хлюпо́та f.

2) дрыгва́ f.

2.

v.

1) заграза́ць у бало́це (або́ ў ця́жкасьцях, даўго́х)

2) абкі́дваць (гра́зьзю, або́ як гра́зьзю); пэ́цкаць; чарні́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)