заго́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заго́рскі заго́рская заго́рскае заго́рскія
Р. заго́рскага заго́рскай
заго́рскае		 заго́рскага заго́рскіх
Д. заго́рскаму заго́рскай заго́рскаму заго́рскім
В. заго́рскі (неадуш.)
заго́рскага (адуш.)		 заго́рскую заго́рскае заго́рскія (неадуш.)
заго́рскіх (адуш.)
Т. заго́рскім заго́рскай
заго́рскаю		 заго́рскім заго́рскімі
М. заго́рскім заго́рскай заго́рскім заго́рскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Загорскі Я. 4/362

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Загорскі В. (кампазітар) 6/578

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Загорскі Пётр Андрэевіч

т. 6, с. 497

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Загорскі В. А. 8/123

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Загорскі Дз. Ц. 8/252

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Загорскі Б. І. 2/175; 6/424, 467, 596, 618; 8/573

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

царо́ў, ‑ова.

Які належыць цару, знаходзіцца пры цару. Царовы слугі. Царова адзенне. □ [Дзед:] — Не пусцяць ва універсітэт — у Оксфард адвязу. Загорскі, бачыце, патэнцыяльны цароў злачынец... Караткевіч. Муляры каля дарогі Дабудоўваюць астрогі, І сілком царовы каты Цягнуць кожнага за краты. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траці́на, ‑ы, ж.

1. Старая мера плошчы — трэцяя частка зямельнага надзелу (звычайна валокі).

2. Адна з трох роўных частак чаго‑н. Траціна ўраджаю. □ А Загорскі, адлічыўшы грошы за траціну маёнтка, — «Хопіць і гэтага»,.. — гасцінна сказаў: — Дык я статую да вас [генерала] адпраўлю са сваімі. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

якабі́нства, ‑а, н.

1. Гіст. Прынцыпы і палітычны рух якабінцаў (у 1 знач.).

2. Уст. Характар думак і дзеянняў, уласцівы якабінцу (у 2 знач.). Загорскі адышоў ад спраў. Дэманстратыўна заняўся пакланеннем таму, што ён разумеў пад екацярынінскім духам і што на самай справе было якабінствам. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)