заглу́хнуць гл. глухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заглу́хнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. заглу́хне заглу́хнуць
Прошлы час
м. заглу́х заглу́хлі
ж. заглу́хла
н. заглу́хла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заглу́хнуць сов., в разн. знач. загло́хнуть;

кро́кі ~хлі — шаги́ загло́хли;

сад заглу́х — сад загло́х;

вёска ~хла — дере́вня загло́хла;

мато́р заглу́х — мото́р загло́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заглу́хнуць, ‑не; пр. заглух, ‑ла; зак.

1. Стаць нячутным, заціхнуць. Нейкі камяк зацяў горла, і крык заглух. Хадкевіч. Заглухла цяжкіх бомб выццё. Прануза. // Перастаць працаваць, дзейнічаць (пра матор, рухавік, кулямёт і пад.). Калі матор чмыхнуў і заглух, Каліта высунуўся з люка. Паслядовіч.

2. Стаць занядбаным, закінутым. Сад заглух. Сядзіба заглухла. // перан. Спыніць развіццё, зачахнуць. — Заглухнеш ты тут, звянеш без часу. Хадкевіч.

3. перан. Загаснуць, прытупіцца, забыцца (пра пачуцці, думкі і пад.). А памяць аб Раманчыку так і заглухла, і толькі я цяпер успамінаю яго. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заглу́хнуць

1. (заціхнуць) verhállen vi (s); verstúmmen vi (s); áussetzen vi, áusgehen* vi (s) (матор);

2. (здзічэць) verwíldern vi (s) (сад);

3. перан. (прытупіцца) stumpf wérden, náchlassen* vi; schwächer wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

глу́хнуць, -ну, -неш, -не; глух, глу́хла; -ні; незак.

1. Станавіцца глухім (у 1 знач.).

2. Заціхаць, слабець, знікаць.

Шум глухне.

Матор глухне.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Дзічэць, зарастаць пустазеллем.

Цыбуля без догляду глухне ад травы.

4. перан. Паступова слабець або знікаць.

Пачуцці з часам глухнуць.

|| зак. заглу́хнуць, -не; заглу́х, -хла (да 2—4 знач.) і аглу́хнуць, -ну, -неш, -не; аглу́х, -хла; -ні (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заглуха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заглухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заглуха́ць несов., в разн. знач. гло́хнуть; см. заглу́хнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загло́хнуть сов. заглу́хнуць;

мото́р загло́х мато́р заглу́х;

сад загло́х сад заглу́х;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зглу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Заціхнуць, заглухнуць. Князь стаіць, князь маўчыць, жуда, помста б’е з воч; Гулі зглухлі: ні жартаў ні смеху... Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)