зага́ўкаць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. зага́ўкае зага́ўкаюць
Прошлы час
м. зага́ўкаў зага́ўкалі
ж. зага́ўкала
н. зага́ўкала

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зага́ўкаць сов. зала́ять, затя́вкать, протя́вкать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зага́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Пачаць гаўкаць. // Гаўкнуць некалькі разоў запар. Лыска, які ляжаў каля ног лесніка, загаўкаў і пабег да варот. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зага́ўкаць разм. ánfangen* zu béllen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

затя́вкать сов., прост. зага́ўкаць, задзя́ўкаць, заця́ўкаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

протя́вкать сов., разг.

1. зага́ўкаць, задзя́ўкаць, заця́ўкаць;

2. (какое-то время) прага́ўкаць, прадзя́ўкаць, праця́ўкаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lóskläffen

аддз. vi

1) (gegen A) зага́ўкаць (на каго-н.)

2) пача́ць ла́яцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)