Загалоўная літара — вялікая літара, якая пішацца ў слове ў пачатку тэксту, раздзела, абзаца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
загало́вак, -ло́ўка м. заголо́вок, загла́вие ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загало́вак, ‑лоўка, м.
Назва кнігі, часопіса, артыкула і пад. Загаловак апавядання. Загаловак артыкула. □ — «У лапах самацёку», — прачытаў Жыжка загаловак заметкі і глянуў на старшыню.Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
загало́вакм. Títel m -s, -, Überschrift f -, -en;
пад загало́ўкамúnter dem Títel
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ты́тул², -а, мн. -ы, -аў, м.
Загаловак кнігі, а таксама старонка, на якой надрукаваны загаловак, імя аўтара, год і месца выдання.
На адвароце тытула.
|| прым.ты́тульны, -ая, -ае.
Т. ліст.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падзагало́вак, -о́ўка, мн. -о́ўкі, -о́ўкаў, м.
Другі, дадатковы загаловак.
|| прым.падзагало́вачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заголо́вокзагало́вак, -ло́ўка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)