завіру́шны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. завіру́шны завіру́шная завіру́шнае завіру́шныя
Р. завіру́шнага завіру́шнай
завіру́шнае		 завіру́шнага завіру́шных
Д. завіру́шнаму завіру́шнай завіру́шнаму завіру́шным
В. завіру́шны (неадуш.)
завіру́шнага (адуш.)		 завіру́шную завіру́шнае завіру́шныя (неадуш.)
завіру́шных (адуш.)
Т. завіру́шным завіру́шнай
завіру́шнаю		 завіру́шным завіру́шнымі
М. завіру́шным завіру́шнай завіру́шным завіру́шных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завіру́шны мете́льный, мете́листый, вью́жный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завіру́шны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і завірушлівы. Мінула завірушная зіма з усімі сваімі нягодамі — голадам і холадам. Ігнаценка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завіру́шны гл. завeйны;

завіру́шная зіма́ ein Wínter mit víelen Schnéestürmen, ein stürmischer Wínter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

завіру́ха, -і, ДМ -ру́се, мн. -і, -ру́х, ж.

1. Мяцеліца, завея.

Узнялася з.

2. перан. Неспакой, сумятня, бязладзіца (разм.).

Ваенная з.

|| прым. завіру́шны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завіру́шлівы, см. завіру́шны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вью́жный завіру́шны, заве́йны; мяце́лічны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мете́листый разг. мяце́лісты; завіру́шны, заве́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мете́льный​II (от мете́ль) мяце́лісты; (вьюжный) завіру́шны, заве́йны;

мете́льная зима́ мяце́лістая (завіру́шная, заве́йная) зіма́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Мецялу́ха 1, мытылу́ха, мэтэлу́ха ’мяцеліца’ (малар., Нар. лекс., Сл. Брэс.), метэлю́га ’сумёт’ (паўд.-беласт., БЛ, 11). Да ме́сці, мяце́ль (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 38). Сюды ж мецялю́жны ’завейны, завірушны’ (Нар. Гом.).

Мецялу́ха 2 ’вясёлка’ (івац., ДАБМ, к. 312). Да весялу́ха 2 (гл.). Мена зычных адбылася пад уплывам мяцель — іншай з’явы прыроды.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)