*Мецялу́ха1, мытылу́ха, мэтэлу́ха ’мяцеліца’ (малар., Нар. лекс., Сл. Брэс.), метэлю́га ’сумёт’ (паўд.-беласт., БЛ, 11). Да ме́сці, мяце́ль (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 38). Сюды ж мецялю́жны ’завейны, завірушны’ (Нар. Гом.).
Мецялу́ха2 ’вясёлка’ (івац., ДАБМ, к. 312). Да весялу́ха2 (гл.). Мена зычных адбылася пад уплывам мяцель — іншай з’явы прыроды.