завірава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. завіру́ю завіру́ем
2-я ас. завіру́еш завіру́еце
3-я ас. завіру́е завіру́юць
Прошлы час
м. завірава́ў завірава́лі
ж. завірава́ла
н. завірава́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час завірава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завірава́ць сов. забурли́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завірава́ць, ‑руе; зак.

Пачаць віраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)