завізава́ць гл. візаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завізава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. завізу́ю завізу́ем
2-я ас. завізу́еш завізу́еце
3-я ас. завізу́е завізу́юць
Прошлы час
м. завізава́ў завізава́лі
ж. завізава́ла
н. завізава́ла
Загадны лад
2-я ас. завізу́й завізу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час завізава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завізава́ць сов. завизи́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., што.

Паставіць візу на якім‑н. дакуменце. Завізаваць пашпарт. □ — Падрыхтуйце, а я завізую, — сказаў .. [Анціп], — праект пастановы аб водпуску Крупнянскаму райвыканкому грошай на набыццё мэблі. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

візава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; незак., што.

Ставіць на чым-н. візу.

В. пашпарт.

|| зак. завізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны.

|| наз. візава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)