завучы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак., што.

Вучачы, запомніць, засвоіць.

З. правіла.

З. верш на памяць.

|| незак. заву́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. завучу́ заву́чым
2-я ас. заву́чыш заву́чыце
3-я ас. заву́чыць заву́чаць
Прошлы час
м. завучы́ў завучы́лі
ж. завучы́ла
н. завучы́ла
Загадны лад
2-я ас. завучы́ завучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час завучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завучы́ць сов. заучи́ть, затверди́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак., што.

Вучачы, запомніць, засвоіць; вывучыць. Завучыць верш на памяць. Завучыць формулу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заву́чваць, завучы́ць lérnen vt; erlérnen vt;

заву́чваць на па́мяць áuswendig lérnen;

заву́чваць ро́лю éinstudieren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пазаву́чваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Завучыць усё, многае.

П. формулы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заучи́ть сов. завучы́ць, мног. пазаву́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́твердить сов., разг. завучы́ць, мног. пазаву́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заву́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завучваць — завучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)