завучы́цца, -учу́ся, -у́чышся, -у́чыцца; зак. (разм.).

Стаміўшыся ад заняткаў, перастаць успрымаць, запамінаць.

Пусці хлопца пагуляць, ён ужо завучыўся.

|| незак. заву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завучы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. завучу́ся заву́чымся
2-я ас. заву́чышся заву́чыцеся
3-я ас. заву́чыцца заву́чацца
Прошлы час
м. завучы́ўся завучы́ліся
ж. завучы́лася
н. завучы́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час завучы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завучы́цца сов., разг. заучи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завучы́цца, ‑вучуся, ‑вучышся, ‑вучыцца; зак.

Разм. Старанна вучачы што‑н., забыцца на ўсё іншае, правесці за заняткамі лішні час. // Стаміцца ад працяглай вучобы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заучи́ться разг. завучы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заву́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да завучыцца.

2. Зал. да завучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)