заво́дзіцца гл. завесціся.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заво́дзіцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заво́джуся |
заво́дзімся |
| 2-я ас. |
заво́дзішся |
заво́дзіцеся |
| 3-я ас. |
заво́дзіцца |
заво́дзяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
заво́дзіўся |
заво́дзіліся |
| ж. |
заво́дзілася |
| н. |
заво́дзілася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
заво́дзячыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заво́дзіцца несов.
1. в разн. знач. заводи́ться;
2. разг. (затевать ссору, драку) задира́ться;
3. прост. (горячиться, выходить из себя) заводи́ться;
1-3 см. заве́сціся;
4. страд. заводи́ться; отводи́ться; уводи́ться; вводи́ться; насажда́ться; см. заво́дзіць 1, 5
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заво́дзіцца, ‑воджуся, ‑водзішся, ‑водзіцца; незак.
1. Незак. да завесціся.
2. Зал. да заводзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заве́сціся, -вяду́ся, -вядзе́шся, -вядзе́цца; -вядзёмся, -ведзяце́ся, -вяду́цца; -вядзі́ся; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць вадзіцца, зрабіцца наяўным.
Завялося знаёмства.
Грошы завяліся.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Узнікнуць, распладзіцца.
У садзе завяліся шкоднікі.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць дзейнічаць, будучы заведзеным (гл. завесці ў 7 знач.).
Гадзіннік завёўся.
Матор не завёўся.
4. Пачаць спрэчку, бойку і пад. з кім-н. (разм.).
З. сварыцца з кім-н. Ужо завёўся на паўдня (перан.: гаварыць надта доўга і бесперастанку).
|| незак. заво́дзіцца, -во́джуся, -во́дзішся, -во́дзіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заводи́ться
1. в разн. знач. заво́дзіцца; см. завести́сь;
2. страд. заво́дзіцца; см. заводи́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кнігае́д, ‑а, М ‑дзе, м.
1. Насякомае, якое заводзіцца ў старой паперы, кнігах.
2. Іран. Тое, што і кніжнік (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
czupurzyć się
незак. задзірацца; заводзіцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Наўза́вады ’наўскач’ (дзярж., Нар. сл.), ’хутка (бегчы)’ (ковен., Мат. 2), наўзавады ’ўскач’ (Сцяшк. Сл.), наўзавад ’вельмі хутка’ (Сцяшк.), укр. навзаводи, навзавод. Да заводзіцца ’пачаць спрэчку, спаборніцтва’; фармальна прыслоўе суадносіцца з прыназоўнікавай канструкцыяй з він. скл. назоўніка (Карскі 2-3, 74).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
уводи́ться страд.
1. ве́сціся; выво́дзіцца; адво́дзіцца; заво́дзіцца;
2. кра́сціся; зво́дзіцца, адбіва́цца; см. уводи́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)