заве́шчаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
заве́шчаны |
заве́шчаная |
заве́шчанае |
заве́шчаныя |
| Р. |
заве́шчанага |
заве́шчанай
заве́шчанае |
заве́шчанага |
заве́шчаных |
| Д. |
заве́шчанаму |
заве́шчанай |
заве́шчанаму |
заве́шчаным |
| В. |
заве́шчаны (неадуш.)
заве́шчанага (адуш.) |
заве́шчаную |
заве́шчанае |
заве́шчаныя (неадуш.)
заве́шчаных (адуш.) |
| Т. |
заве́шчаным |
заве́шчанай
заве́шчанаю |
заве́шчаным |
заве́шчанымі |
| М. |
заве́шчаным |
заве́шчанай |
заве́шчаным |
заве́шчаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заве́шчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
заве́шчаны |
заве́шчаная |
заве́шчанае |
заве́шчаныя |
| Р. |
заве́шчанага |
заве́шчанай
заве́шчанае |
заве́шчанага |
заве́шчаных |
| Д. |
заве́шчанаму |
заве́шчанай |
заве́шчанаму |
заве́шчаным |
| В. |
заве́шчаны (неадуш.)
заве́шчанага (адуш.) |
заве́шчаную |
заве́шчанае |
заве́шчаныя (неадуш.)
заве́шчаных (адуш.) |
| Т. |
заве́шчаным |
заве́шчанай
заве́шчанаю |
заве́шчаным |
заве́шчанымі |
| М. |
заве́шчаным |
заве́шчанай |
заве́шчаным |
заве́шчаных |
Кароткая форма: заве́шчана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заве́шчаны прям., перен. заве́щанный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заве́шчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад завяшчаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ГАНКУ́Р (Goncourt) дэ, браты Эдмон (26.5.1822, г. Нансі, Францыя — 16.7.1896) і Жуль (17.12.1830, Парыж — 20.6.1870), французскія пісьменнікі-сааўтары, мастацтвазнаўцы. Стварылі раманы, у якіх рысы натуралізму спалучаны з імпрэсіяністычнай манерай пісьма, што перадае найтанчэйшыя станы чалавечай душы і суб’ектыўныя адчуванні: «Шарль Дэмайі» (1860), «Сястра Філамена» (1861), «Рэнэ Мапрэн» (1864), «Жэрміні Ласертэ» (1865), «Манет Саламон» (1867), «Мадам Жэрвезэ» (1869) і інш. Стваральнікі кніг па гісторыі і мастацтве 18 ст.: «Гісторыя французскага грамадства эпохі Рэвалюцыі» (1855), «Гісторыя Марыі Антуанеты» (1858), «Мастацтва XVIII ст» (1859), «Жанчына ў XVIII ст.» (1862) і інш. «Дзённік. Мемуары з літаратурнага жыцця» (т. 1—9, 1887—96, поўнае выд. т. 1—22, 1956—58) — фундаментальная хроніка развіцця л-ры і мастацтва Францыі ў 1851—96. Толькі Эдмон Ганкур напісаў раманы «Дзеўка Эліза» (1877), «Браты Земгано» (1879), «Актрыса Фастэн» (1882) і інш.; працы па японскім мастацтве «Утамара...» (1891), «Хакусай» (1896). Паводле яго завяшчання заснавана т.зв. Ганкураўская акадэмія. У 1903 устаноўлена Ганкураўская прэмія, фонд якой склаў капітал, завешчаны Эдмонам Ганкурам.
Тв.:
Рус. пер. — Дневник. Т. 1—2. М., 1964;
Братья Земганно;
Актриса Фостен. Жермини Ласерте;
М., 1972
С.В.Логіш.
т. 5, с. 28
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
прэ́мія, ‑і, ж.
1. Грашовае або іншае матэрыяльнае заахвочванне як узнагарода за поспехі, заслугі і пад. Міжнародная Ленінская прэмія «За ўмацаванне міру паміж народамі». □ Некалі да калектывізацыі Шаройка штогод атрымліваў прэміі за лепшага ў раёне каня, за лепшую свінаматку, за найвышэйшы ўраджай бульбы. Шамякін. [Фёдар Сапожнікаў] прадстаўлены да Ленінскай прэміі за распрацоўку і ўкараненне новых метадаў будаўніцтва цеплавых электрастанцый са сборнага жалезабетону. Дадзіёмаў. // Дадатковая грашовая ўзнагарода да заработнай платы за перавышэнне вытворчых норм. Прэмія за перавыкананне плана.
2. Спец. Грашовая сума, якая выдаецца некаторымі ўрадамі як заахвочванне за вываз некаторых тавараў. Экспартныя прэміі.
3. Спец. Розніца паміж біржавай і намінальнай вартасцю каштоўнай паперы.
4. Спец. Грашовая сума, якую выплачвае страхавальнік страхавой установе за рызыку, якую яна нясе.
5. У дарэвалюцыйнай Расіі — бясплатны дадатак да часопіса або газеты, а таксама бясплатная прыдача пры пакупцы некаторых тавараў.
•••
Нобелеўская прэмія — міжнародная прэмія за адкрыцці ў навуцы, за поспехі ў літаратуры і пад., якая прысуджаецца з працэнтаў на капітал, завешчаны шведскім прадпрыемцам А. Нобелем.
[Ад лац. praemium — узнагарода.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)