заваява́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заваява́ны заваява́ная заваява́нае заваява́ныя
Р. заваява́нага заваява́най
заваява́нае		 заваява́нага заваява́ных
Д. заваява́наму заваява́най заваява́наму заваява́ным
В. заваява́ны (неадуш.)
заваява́нага (адуш.)		 заваява́ную заваява́нае заваява́ныя (неадуш.)
заваява́ных (адуш.)
Т. заваява́ным заваява́най
заваява́наю		 заваява́ным заваява́нымі
М. заваява́ным заваява́най заваява́ным заваява́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заваява́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заваява́ны заваява́ная заваява́нае заваява́ныя
Р. заваява́нага заваява́най
заваява́нае		 заваява́нага заваява́ных
Д. заваява́наму заваява́най заваява́наму заваява́ным
В. заваява́ны (неадуш.)
заваява́нага (адуш.)		 заваява́ную заваява́нае заваява́ныя (неадуш.)
заваява́ных (адуш.)
Т. заваява́ным заваява́най
заваява́наю		 заваява́ным заваява́нымі
М. заваява́ным заваява́най заваява́ным заваява́ных

Кароткая форма: заваява́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заваява́ны

1. завоёванный, покорённый;

2. перен. завоёванный;

1, 2 см. заваява́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заваява́ны і заваёваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад заваяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заваёваны,

гл. заваяваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завоёванный прям., перен. заваява́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

покорённый пако́раны; заваёваны, заваява́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пако́раны кніжн. unterwórfen; úntergeordnet (падпарадкаваны); eróbert (заваяваны); bezwúngen (утаймаваны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

podbity

1. падбіты;

2. заваяваны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пру́сы, ‑аў; адз. прус, ‑а, м.

Група балтыйскіх плямён, якія насялялі паўднёвае ўзбярэжжа Балтыйскага мора паміж ніжнім цячэннем рэк Віслы і Нёмана і былі заваяваны ў 13 ст. нямецкімі рыцарамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)