зава́ла, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Прыстасаванне ў форме металічнага стрыжня або жэрдкі для запірання дзвярэй.

Зачыніць дзверы на замок і завалу.

2. Тое, што і завал (у 1 знач.).

3. перан. Лянівы чалавек, лежабок (разм.).

|| прым. зава́льны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зава́ла

‘лянівы чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зава́ла зава́лы
Р. зава́лы зава́л
Д. зава́лу зава́лам
В. зава́лу зава́л
Т. зава́лам зава́ламі
М. зава́ле зава́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зава́ла

‘перашкода’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зава́ла зава́лы
Р. зава́лы зава́л
Д. зава́ле зава́лам
В. зава́лу зава́лы
Т. зава́лай
зава́лаю		 зава́ламі
М. зава́ле зава́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зава́ла

‘лянівы чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зава́ла зава́лы
Р. зава́лы зава́л
Д. зава́ле зава́лам
В. зава́лу зава́л
Т. зава́лай
зава́лаю		 зава́ламі
М. зава́ле зава́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зава́ла ж.

1. (приспособление для запирания ворот, дверей) засо́в м., запо́р м.;

2. (препятствие в проходе, проезде) зава́л м.;

3. перен., разг. (ленивый человек) у́валень м., лежебо́ка м. и ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зава́ла, ‑ы, ж.

1. Прыстасаванне ў форме металічнага стрыжня або палкі для запірання дзвярэй. Жудро і Макарэнка зачыніліся на замок і завалу. Новікаў. Баніфацый імгненна зачыніў дзверы і наклаў завалу. Чарнышэвіч. У сенцах зноў заскрыпелі дзверы, грукнула адкінутая завала знадворных дзвярэй. Краўчанка.

2. Тое, што і завал (у 1 знач.). У гэту ноч яму [Грысю] з Модарам загадана зрабіць завалу на адной важнай дарозе. Кулакоўскі.

3. перан. Лянівы чалавек; лежабок. — Ну і народ, каб ён апрогся! Так запусціць зямлю нядбала? Не гаспадар быў, а завала! — Антось стаіць, штось разважае. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зава́ла ж разм уст

1. (перашкода) Verschüttung f -, -en; Spérre f -,-n;

2. (для дзвярэй) Ríegel m -s;

запе́рці на зава́лу verschlíeßen* vt, verríegeln vt;

3. перан разм (лежабока) Fáulpelz m -es, -e, Fáulenzer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

засе́ка, -і, ДМ -се́цы, мн. -і, -се́к, ж. (спец.).

Завала са ссечаных і наваленых крыж-накрыж дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зава́л

‘прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зава́л зава́лы
Р. зава́ла зава́лаў
Д. зава́лу зава́лам
В. зава́л зава́лы
Т. зава́лам зава́ламі
М. зава́ле зава́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шта́ба, ‑ы, ж.

Разм. Жалезная паласа для запірання дзвярэй; завала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)