забяле́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Пачаць бялець (у 2 знач.).

Забялела на ўсходзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забяле́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. забяле́е забяле́юць
Прошлы час
м. забяле́ў забяле́лі
ж. забяле́ла
н. забяле́ла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забяле́ць сов. забеле́ть; забеле́ться;

~ле́ў тума́н — забеле́л тума́н;

~ле́ла на ўсхо́дзе — безл. забеле́лось на восто́ке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забяле́ць, ‑ее; зак.

1. Пачаць бялець, стаць белым. Ужо забялеў золак першага дня новага года, калі Рыгор крыху заснуў. Гартны. Забялелі, зружавелі яблыні і вішні. Бялевіч.

2. Вылучыцца сваім белым колерам, паказацца (пра што‑н. белае). Наперадзе забялелі палаткі. □ Азёры, азёры, азёры ў далі забялелі. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забеле́ть, забеле́ться сов. забяле́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забяле́цца сов., см. забяле́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забяле́цца, ‑еецца; зак.

Тое, што і забялець. Кіламетраў праз колькі нечакана забялелася вялікая, пагорыстая дзялянка. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)