забушава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. забушу́ю забушу́ем
2-я ас. забушу́еш забушу́еце
3-я ас. забушу́е забушу́юць
Прошлы час
м. забушава́ў забушава́лі
ж. забушава́ла
н. забушава́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час забушава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забушава́ць сов., в разн. знач. забушева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак.

Пачаць бушаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забушава́ць

1. (пра стыхію) ánfangen* zu tóben;

бу́ра забушава́ла das Bráusen des Stúrmes sétzte ein;

2. разм. (скандаліць) áufbrausen vi (s); Krach schlágen*; Händel ánfangen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

забушева́ть сов. забушава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заклокота́ть сов.

1. (забурлить) забурлі́ць, забульката́ць;

2. безл. (в груди, горле) забу́лькаць, захрыпе́ць;

3. перен. (о чувствах, страстях) закіпе́ць, забушава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

áufbrausen

vi (s)

1) зашуме́ць, забушава́ць

2) перан. ускіпе́ць

er braust leicht auf — ён ве́льмі [на́дта] запа́льчывы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)