забурэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. забурэ́ю забурэ́ем
2-я ас. забурэ́еш забурэ́еце
3-я ас. забурэ́е забурэ́юць
Прошлы час
м. забурэ́ў забурэ́лі
ж. забурэ́ла
н. забурэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час забурэ́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забурэ́ць сов. (выделиться своим бурым цветом) забуре́ть;

жы́та ~рэ́ла — рожь забуре́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забурэ́ць, ‑эе; зак.

Разм.

1. Пачаць бураць, стаць бурым. Жыта забурэла.

2. Паказацца, вылучыцца сваім бурым колерам (пра што‑н. бурае).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забурэ́ць

1. ánfangen* sich (gráu)braun zu färben, ánfangen* (gráu)braun zu wérden;

2. перан. разм. die Náse hoch trágen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

забурэ́цца, ‑эецца; зак.

Разм. Тое, што і забурэць. Падымаешся, каліна ўсходзе толькі забурэецца неба. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забуре́ть сов.

1. (показаться, выделиться своим бурым цветом) забурэ́ць, забурэ́цца;

2. (начать буреть, стать бурым) забурэ́ць;

рожь забуре́ла жы́та забурэ́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)