забуры́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
забуру́ |
забу́рым |
| 2-я ас. |
забу́рыш |
забу́рыце |
| 3-я ас. |
забу́рыць |
забу́раць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
забуры́ў |
забуры́лі |
| ж. |
забуры́ла |
| н. |
забуры́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
забуры́ |
забуры́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
забуры́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
забуры́ць I сов., разг. обру́шить, завали́ть
забуры́ць II сов., горн. забури́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
забуры́ць, ‑буру, ‑бурыш, ‑бурыць; зак., што.
Разм. Прымусіць упасці; абрушыць, абваліць. Забурыць плот. Забурыць будан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забу́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да забурыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забу́раны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад забурыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)