забурлі́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. забурлі́ць забурля́ць
Прошлы час
м. забурлі́ў забурлі́лі
ж. забурлі́ла
н. забурлі́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забурлі́ць сов.

1. прям., перен. забурли́ть;

2. перен. заигра́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забурлі́ць, ‑ліць; зак.

Пачаць бурліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забурли́ть сов. забурлі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

всклокота́ть сов. заклеката́ць, забурлі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заплё́хаць

‘пачаць утвараць гукі, стукаючы па вадзе, падаючы ў ваду; калыхнуцца з пляскам; забурліць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заплё́хаю заплё́хаем
2-я ас. заплё́хаеш заплё́хаеце
3-я ас. заплё́хае заплё́хаюць
Прошлы час
м. заплё́хаў заплё́халі
ж. заплё́хала
н. заплё́хала
Загадны лад
2-я ас. заплё́хай заплё́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час заплё́хаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сі́тнік, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства асаковых, якая расце пераважна па сырых, балоцістых месцах. На берагах [ракі] пасівеў няскошаны сітнік. Грахоўскі. Балота перасохла, і толькі дзе-нідзе пад пульхнымі купінамі сітніку, калі ступіш, забурліць вада. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завіхры́ць ​1, ‑рыць; зак.

1. што. Закружыць, узняць віхрам. Вецер завіхрыў пясок. / у безас. ужыв. Завіхрыла снег на полі.

2. перан. Бурна праявіцца; забурліць, закіпець (пра падзеі, пачуцці і пад.). У грудзях завіхрыла разгарачанае пачуццё. Гартны.

завіхры́ць ​2, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Падняць віхор, пасмы. Завіхрыць валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заклокота́ть сов.

1. (забурлить) забурлі́ць, забульката́ць;

2. безл. (в груди, горле) забу́лькаць, захрыпе́ць;

3. перен. (о чувствах, страстях) закіпе́ць, забушава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завіхры́цца ​1, ‑рыцца; зак.

1. Закружыцца, узняцца віхрам. Завіхрыўся пыл на дарозе. □ Ужо з комінаў хат гаманлівых Завіхрыўся дымок кучаравы І расплыўся ў блакітным бяздонні. Журба. Шуганула імклівая полька. Завіхрыліся пары. Пестрак.

2. перан. Бурна праявіцца; забурліць, закіпець (пра падзеі, пачуцці і пад.). Завіхрылася жыццё і бурліць, як чорны вір. Колас.

завіхры́цца ​2, ‑рыцца; зак.

Падняцца віхрамі, пасмамі. Салома на страсе завіхрылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)