забудава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
забудава́ны |
забудава́ная |
забудава́нае |
забудава́ныя |
| Р. |
забудава́нага |
забудава́най забудава́нае |
забудава́нага |
забудава́ных |
| Д. |
забудава́наму |
забудава́най |
забудава́наму |
забудава́ным |
| В. |
забудава́ны (неадуш.) забудава́нага (адуш.) |
забудава́ную |
забудава́нае |
забудава́ныя (неадуш.) забудава́ных (адуш.) |
| Т. |
забудава́ным |
забудава́най забудава́наю |
забудава́ным |
забудава́нымі |
| М. |
забудава́ным |
забудава́най |
забудава́ным |
забудава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
забудава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
забудава́ны |
забудава́ная |
забудава́нае |
забудава́ныя |
| Р. |
забудава́нага |
забудава́най забудава́нае |
забудава́нага |
забудава́ных |
| Д. |
забудава́наму |
забудава́най |
забудава́наму |
забудава́ным |
| В. |
забудава́ны (неадуш.) забудава́нага (адуш.) |
забудава́ную |
забудава́нае |
забудава́ныя (неадуш.) забудава́ных (адуш.) |
| Т. |
забудава́ным |
забудава́най забудава́наю |
забудава́ным |
забудава́нымі |
| М. |
забудава́ным |
забудава́най |
забудава́ным |
забудава́ных |
Кароткая форма: забудава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
забудава́ны застро́енный, обстро́енный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
забудава́ны і забудо́ваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад забудаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забудо́ваны, см. забудава́ны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
забудо́ваны,
гл. забудаваны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
застро́енный забудава́ны, мног. пазабудо́ўваны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обстро́енный
1. аббудава́ны;
2. забудава́ны; см. обстро́ить;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обустро́енный
1. (подготовленный, оснащённый всем необходимым для проведения строительных и других работ) падрыхтава́ны (да будаўні́чых і і́ншых рабо́т);
2. (застроенный) забудава́ны, мног. пазабудо́ўваны; (сооружённый) узве́дзены; паста́ўлены;
3. (благоустроенный, снабжённый, обеспеченный всем необходимым для жилья) устро́ены, уладкава́ны, абсталява́ны, добраўпара́дкаваны; (обжитой) абжы́ты;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
БІШКЕ́К , горад, сталіца Кыргызстана. Размешчаны ў Чуйскай даліне каля падножжа Кіргізскага хр. 616 тыс. ж. (1993). Чыг. станцыя. Аэрапорт. Вядучая галіна прам-сці — машынабудаванне (с.-г. машыны, электрарухавікі, кантрольна-вымяральныя прылады, ЭВМ і інш.). Развіта лёгкая (абутковая, камвольна-суконная, трыкат., швейная), хім., хіміка-фармацэўтычная, дрэваапр., харчасмакавая прам-сць; вытв-сць буд. матэрыялаў. АН Кыргызстана. 8 ВНУ, у т. л. ун-т. 4 т-ры. 4 музеі.
Засн. ў 1825 ханамі Какандскага ханства, пабудавана крэпасць Пішпек. У 1860 і 1862 крэпасць занята рас. войскамі і разбурана, у 1864 на яе месцы заснавана рас. ваен. паселішча. З 1878 Пішпек — павятовы горад. З 1918 ён у складзе Туркестанскай АССР, з 1924 цэнтр Кара-Кіргізскай (з 1925 Кірг.) аўт. вобласці РСФСР. У 1926 перайменаваны ў г. Фрунзе, стаў сталіцай Кіргізскай АССР, у 1936 — Кірг. ССР. З 1991 сталіца Кыргызстана пад назвай Бішкек.
Паводле плана 1872 Бішкек забудаваны прамавугольнай сеткай вуліц з невял. кварталамі пераважна глінабітных і сырцова-саманных дамоў. Планы рэканструкцыі (1939, 1948—58, 1971) развіваюць гіст. планіроўку, ствараюцца новыя раёны, паркавыя зоны. Сярод значных арх. збудаванняў: т-р оперы і балета (1955, арх. А.Лабурэнка), б-ка імя М.Г.Чарнышэўскага (1962, арх. В.Нусаў), музей выяўл. мастацтва (1974, арх. Ш.Джэкшанбаеў і інш.), цырк (1976, арх. Л.Сегал і інш.). Манумент Дружбы (1974, скульпт. Т.Садыкаў, З.Хабібулін, С.Бакшэеў, арх. А.Няжурын), манумент герою эпасу «Манас» (1981, скульпт. Садыкаў, арх. А.Пячонкін).
т. 3, с. 165
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)