забо́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. забо́рны забо́рная забо́рнае забо́рныя
Р. забо́рнага забо́рнай
забо́рнае		 забо́рнага забо́рных
Д. забо́рнаму забо́рнай забо́рнаму забо́рным
В. забо́рны (неадуш.)
забо́рнага (адуш.)		 забо́рную забо́рнае забо́рныя (неадуш.)
забо́рных (адуш.)
Т. забо́рным забо́рнай
забо́рнаю		 забо́рным забо́рнымі
М. забо́рным забо́рнай забо́рным забо́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забо́рны забо́рный;

~ная кні́жка — забо́рная кни́жка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забра́ць, -бяру́, -бярэ́ш, -бярэ́; -бяро́м, -бераце́, -бяру́ць; -бяры́; -бра́ны; зак.

1. каго-што. Узяць, захапіць.

З. з сабой рэчы.

З. у палон.

З. грошы.

2. што. Адняць, прымусіць патраціць.

Работа забрала многа часу.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., каго. Авалодаць кім-н., падпарадкаваць сабе (разм.).

Мяне забраў страх.

З. за жывое.

4. што. Увабраць, засунуць (пра адзенне) або зменшыць у шырыні або даўжыні пры шыцці.

З. штаны ў боты.

З. рукаў.

|| незак. забіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. забіра́нне, -я, н. (да 1, 2 і 4 знач.) і забо́р, -у, м. (да 1 знач.; спец.).

Забор вады.

Забор пробы.

|| прым. забо́рны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Заборная канструкцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)