за́балаць, -і, мн. -і, -яў і -ей, ж. (разм.).

Забалочанае месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

За́балаць

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. За́балаць
Р. За́балаці
Д. За́балаці
В. За́балаць
Т. За́балаццю
М. За́балаці

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

за́балаць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. за́балаць за́балаці
Р. за́балаці за́балацей
за́балацяў
Д. за́балаці за́балацям
В. за́балаць за́балаці
Т. за́балаццю за́балацямі
М. за́балаці за́балацях

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

за́балаць ж., разг. заболо́ченное ме́сто

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́балаць, ‑і, ж.

Разм. Забалочанае месца. Гэта была звычайная больш-менш сухая мясціна, акружаная балотамі і забалацямі. Кірэйчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Забалаць

т. 6, с. 485

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Забалаць (радовішча торфу, Валожынскі р-н) 2/576

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Забалаць (в., Любанскі р-н) 4/459; 6/455 (к.), 456

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Забалаць (в., Воранаўскі р-н) 3/160 (к.); 4/459; 11/381

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

за́балаць ж. разм. (забалочанае месца) Súmpfboden m -s, -böden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)