жыле́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жыле́ц жыльцы́
Р. жыльца́ жыльцо́ў
Д. жыльцу́ жыльца́м
В. жыльца́ жыльцо́ў
Т. жыльцо́м жыльца́мі
М. жыльцу́ жыльца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

жыле́ц, -льца́, мн. -льцы́, -льцо́ў, м.

Асоба, якая жыве ў доме, кватэры; жыхар.

Жыльцы дома.

Здаць жыльцу пакой.

|| ж. жылі́ца, -ы, мн. -ы, -ліц.

|| прым. жыльцо́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жыле́ц, -льца́ м. жиле́ц;

◊ не ж. — не жиле́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жыле́ц, ‑льца, м.

Разм. Асоба, якая жыве ў доме, кватэры; жыхар. Жыльцы дома. // Асоба, якая знімае памяшканне; кватарант. Гаспадары.. [хаты], адзінокія старыя, прывыкшы да таго, што жылец прыходзіў позна, не замыкалі дзвярэй. Хадкевіч.

•••

Не жылец (на гэтым свеце) — пра таго, хто мае дрэннае здароўе, можа скора памерці. Баніфацый Скашынскі ведаў, што з яго здароўем у лесе ён не жылец. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жыле́ц м разм Bewóhner m -s, -;

жыльцы́ до́ма die Bewóhner des Háuses, Háusbewohner pl; Míeter m -s, - (кватарант);

◊ ён не жыле́ц на гэ́тым све́це er ist dem Tod gewéiht; гл жыхар

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жылі́ца ж. (к жыле́ц) жили́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

occupant [ˈɒkjəpənt] n. fml жыле́ц, жыха́р; аранда́тар; жылі́ца, жыха́рка; аранда́тарка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жыха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Той, хто жыве дзе-н.; насельнік.

Жыхары Беларусі.

2. Той, хто жыве ў памяшканні; жылец.

Ж. з пятай кватэры.

|| ж. жыха́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жиле́ц жыле́ц, род. жыльца́ м., жыха́р, -ра́ м.; (квартирант) кватара́нт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

occupier [ˈɒkjupaɪə] n.

1. fml жыле́ц; аранда́тар, часо́вы ўлада́льнік/ула́снік; жылі́ца; аранда́тарка, часо́вая ўлада́льніца/ула́сніца

2. звыч. pl. акупа́нт, захо́пнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)