жывапі́сец, -сца, мн. -сцы, -сцаў, м.

Мастак, які займаецца жывапісам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жывапі́сец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жывапі́сец жывапі́сцы
Р. жывапі́сца жывапі́сцаў
Д. жывапі́сцу жывапі́сцам
В. жывапі́сца жывапі́сцаў
Т. жывапі́сцам жывапі́сцамі
М. жывапі́сцу жывапі́сцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жывапі́сец, -пі́сца м. живопи́сец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жывапі́сец, ‑сца, м.

Мастак, які займаецца жывапісам. Жывапісныя работы ў Каломенскім палацы выконваў славуты Сымон Ушакоў, а таксама іншыя рускія жывапісцы. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жывапісец (сузор’е) 4/556—557 (карта), 597

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

жывапісец

т. 6, с. 457

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

жывапі́сец м. Máler m -s, -, Kúnstmaler m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

живопи́сец жывапі́сец, -сца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изогра́ф книжн., уст. жывапі́сец, -пі́сца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

анімалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, жывапісец або скульптар, які паказвае ў сваіх творах жывёл.

|| ж. анімалі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)