жы́вапіс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. жы́вапіс
Р. жы́вапісу
Д. жы́вапісу
В. жы́вапіс
Т. жы́вапісам
М. жы́вапісе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жы́вапіс, -у, м.

1. Від выяўленчага мастацтва, звязаны з адлюстраваннем прадметаў і з’яў рэальнага свету пры дапамозе фарбаў.

Школа жывапісу.

2. зб. Творы гэтага віду мастацтва.

Станковы ж.

|| прым. жывапі́сны, -ая, -ае.

Жывапісная майстэрня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жы́вапіс, -су м. жи́вопись ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жы́вапіс, ‑у, м.

1. Від выяўленчага мастацтва, які перадае прадметы і з’явы навакольнага свету пры дапамозе фарбаў. Творы жывапісу. Пейзажны жывапіс. // Характар, манера мастацкага паказу, уласцівыя гэтаму віду мастацтва. Слабыя і моцныя бакі жывапісу мастака.

2. зб. Творы гэтага віду мастацтва: карціны, фрэскі і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жывапіс

т. 6, с. 454

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Жывапіс 1/126—127, 129; 2/573; 3/216, 299, 434; 4/428—429 (укл.), 429—431, 432—433 (укл.); 5/61; 6/391; 7/72; 12/603—604, 606—607, 608—609, 611—612, 612—613 (укл.), 617

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

жы́вапіс м. Maleréi f -, -en;

фрэ́скавы жы́вапіс Fréskomalerei f;

бата́льны жы́вапіс Schláchtenmalerei f;

манумента́льны жы́вапіс Architektúrmalerei f;

станко́вы жы́вапіс Táfelmalerei f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Жы́вапіс ’від выяўленчага мастацтва’ (ТСБМ). Рус. (з 1704 г.) жи́вопись, укр. жи́вопис, славен. živopis (< ст.-слав., Плетаршнік), серб.-харв. жи̏вопӣс, балг. живопѝс (з 1843 г.), макед. живопис ’тс’. Ц.-слав., ст.-рус. живописьць (1097 г.), живописъ ’мастак’, живописати. Рус., паводле Шанскага, словаўтваральная калька з грэч. ζωγραφία (Шанскі, РЯШ, 1956, 4, 57; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 290). Бел. слова, відаць, з рус. у XX ст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзэн-жы́вапіс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дзэн-жы́вапіс
Р. дзэн-жы́вапісу
Д. дзэн-жы́вапісу
В. дзэн-жы́вапіс
Т. дзэн-жы́вапісам
М. дзэн-жы́вапісе

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

«Жанравы жывапіс» 2/495

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)