Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
жывадзёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).
1. Той, хто забівае і здымае скуру з забітай жывёлы.
2. Пра жорсткага бязлітаснага чалавека.
|| ж.жывадзёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым.жывадзёрскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
жывадзёрм., разг. (о жестоком человеке) живодёр
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жывадзёр, ‑а, м.
Разм. Пра жорсткага, бязлітаснага чалавека. Паноў і іншых жывадзёраў, Не сёння, заўтра, Але скора У нас іх тут зусім не будзе.Трус.// Пра скнарлівага гандляра, спекулянта-абдзіралу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жывадзёрм. Schínder m -s, - (тс.перан.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Жывадзёр ’жорсткі, бязлітасны, скупы чалавек’ (ТСБМ). Рус.живодер ’асоба, што прафесійна займаецца забоем жывёл, здзіраннем з іх скуры, скуралуп’, ’жорскі, бязлітасны, скупы чалавек’, славац. (< рус.) živoder ’жывадзёр’, славен.živodèr ’скуралуп’, серб.-харв.живо̀дер ’скуралуп’, балг.дыял.живодерец, живодѐрник ’ліхвяр’. Ст.-рус.живодеръ (1646 г.) ’скура-луп’. Захаванне ў бел. толькі пераноснага значэння ўказвае на магчымасць запазычання яго з рус. (як і славац.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
жывадзёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Рмн. ‑рак; ж.
Разм.Жан.дажывадзёр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ménschenschinder
m -s, - скуралу́п, жывадзёр
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
гі́цаль
(польск. hycel, ад ням. дыял. hitzel)
нягоднік, мучыцель (даўней — жывадзёр, скуралуп).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Schínder
m -s, - скуралу́п; перан.жывадзёр, прыгнята́льнік
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)