жа́ўранак гл. жаваранак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жа́ўранак

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жа́ўранак жа́ўранкі
Р. жа́ўранка жа́ўранкаў
Д. жа́ўранку жа́ўранкам
В. жа́ўранка жа́ўранкаў
Т. жа́ўранкам жа́ўранкамі
М. жа́ўранку жа́ўранках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жа́ўранак, -нка м., см. жа́варанак

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жа́ўранак,

гл. жаваранак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́варанак і жа́ўранак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

Пеўчая птушка атрада вераб’іных.

|| прым. жа́варанкавы, -ая, -ае.

Сямейства жаваранкавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жа́варанак і жа́ўранак, ‑нка, м.

Невялікая пеўчая птушка атрада вераб’іных, якая водзіцца пераважна на полі. Кожную раніцу аж разлягаўся жаваранак, упарта напамінаючы, што вясна такі — вось яна. Крапіва. Ясны блакіт вам, прасторы зялёныя, Хай жа над вамі з зары да зары Радасна жаўранкі звоняць натхнення, Сонца гарыць! Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́ўранак м, жаўру́к м гл жаварaнак

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жа́ўранка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жа́ўранка жа́ўранкі
Р. жа́ўранкі жа́ўранак
Д. жа́ўранцы жа́ўранкам
В. жа́ўранку жа́ўранак
Т. жа́ўранкай
жа́ўранкаю		 жа́ўранкамі
М. жа́ўранцы жа́ўранках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

lark [lɑ:k] n. жа́варанак, жа́ўранак, жаўру́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

skowronek

м. жаваранак, жаўранак, жаўрук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)