жарлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
жарлі́вы |
жарлі́вая |
жарлі́вае |
жарлі́выя |
| Р. |
жарлі́вага |
жарлі́вай
жарлі́вае |
жарлі́вага |
жарлі́вых |
| Д. |
жарлі́ваму |
жарлі́вай |
жарлі́ваму |
жарлі́вым |
| В. |
жарлі́вы (неадуш.)
жарлі́вага (адуш.) |
жарлі́вую |
жарлі́вае |
жарлі́выя (неадуш.)
жарлі́вых (адуш.) |
| Т. |
жарлі́вым |
жарлі́вай
жарлі́ваю |
жарлі́вым |
жарлі́вымі |
| М. |
жарлі́вым |
жарлі́вай |
жарлі́вым |
жарлі́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Жарлі́вы ’абжорлівы’ (міёр., Нар. сл., 112). Польск. żarliwy ’палкі’, чэш. zárlivý, славац. žiarlivý, в.-луж. žarliwy ’раўнівы’. У бел. суадносіцца з жэрці, у той час як зах.-слав. формы суадносныя з жар. Нельга выключыць, што ў бел. запазычанае з больш шырокім значэннем ’палкі’ спецыялізавалася ў сэнсе ’палкі да ежы’, аднак магчыма і ўтварэнне на ўласнай глебе з прыметнікавым суфіксам ‑лів‑ або ‑ів‑ (ад жарля́ць ’жэрці’; гл. жарло́ 1).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ненаедны, пражорлівы; ненажэрны (разм.); жарлівы (абл.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)