жані́цца, жаню́ся, жэ́нішся, жэ́ніцца; зак. і незак., з кім.

1. Пра мужчыну: уступіць (уступаць) у шлюб.

Сын жэніцца.

2. (адз. л. не ўжыв.). Уступіць (уступаць) у шлюб.

Сусед з суседкай жэняцца.

Пакуль ж., загаіцца (прыказка).

|| зак. ажані́цца, ажаню́ся, ажэ́нішся, ажэ́ніцца (да 1 знач.) і пажані́цца, -жэ́німся, -жэ́ніцеся, -жэ́няцца (да 2 знач.).

Сын сёлета ажаніўся.

Вырашылі п.

|| наз. жані́цьба, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жані́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. жаню́ся жэ́німся
2-я ас. жэ́нішся жэ́ніцеся
3-я ас. жэ́ніцца жэ́няцца
Прошлы час
м. жані́ўся жані́ліся
ж. жані́лася
н. жані́лася
Загадны лад
2-я ас. жані́ся жані́цеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час жэ́нячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жані́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. жаню́ся жэ́німся
2-я ас. жэ́нішся жэ́ніцеся
3-я ас. жэ́ніцца жэ́няцца
Прошлы час
м. жані́ўся жані́ліся
ж. жані́лася
н. жані́лася
Загадны лад
2-я ас. жані́ся жані́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час жані́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жані́цца (з кім) несов. жени́ться (на ком);

◊ паку́ль ж., загаі́цца — до сва́дьбы заживёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жані́цца, жанюся, жэнішся, жаніцца; незак.

Браць жонку, станавіцца жанатым, сямейным. Ішлі гады, дзеці іх раслі, жаніліся, выходзілі замуж — і хатка выцягвалася па вуліцы ў абодва бакі. Ракітны. // з кім. Разм. Вянчацца, уступаць у шлюб. Мартын і не думаў жаніцца з .. [Аўгінняй] і наогул аб жаніцьбе ён не думае. Колас. // Спраўляць вяселле. Жэняцца — скачуць, разводзяцца — плачуць. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жані́цца héiraten vt; sich verhéiraten (з кім-н. mit D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ажані́цца гл. жаніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажані́цца, -жэ́німся, -жэ́ніцеся, -жэ́няцца, -жаніцеся; зак., з кім і без дап.

1. гл. жаніцца.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ажаніцца — пра ўсіх, многіх.

Моладзь пажэніцца.

Сыны ўжо пажаніліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разжані́цца, ‑жанюся, ‑жэнішся, ‑жаніцца; зак.

Разм. Перастаць быць жанатым; развесціся (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

żenić się

незак. жаніцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)