жаме́рыны, -рын.

Адходы пасля выціскання соку або алею з чаго-н.

Канапляныя ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жаме́рыны

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. жаме́рыны
Р. жаме́рын
Д. жаме́рынам
В. жаме́рыны
Т. жаме́рынамі
М. жаме́рынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жаме́рыны, -ын и -наў ед. нет вы́жимки; мезга́ ж.;

канапля́ныя ж. — конопля́ные вы́жимки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жаме́рыны, ‑рын; адз. няма.

Адходы пасля выціскання соку або алею з чаго‑н. Бурачныя жамерыны. Карміць свіннёй жамерынамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жамерыны 4/405; 5/401

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

жамерыны

т. 6, с. 420

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Жаме́рыны ’адходы пасля выціскання соку або алею з чаго-н.’ (ТСБМ), ’адходы ад воску’ (глыб., рагач., З нар. сл., 208), ’цвёрдае нясмачнае мяса’ (драг., Нар. лекс., 223). Рус. пенз. жаме́рина ’кавалак макухі’, укр. жемери́ння ’жамерыны’. Утворана ад жамяра́ 1 (гл.) з суфіксам ‑ина, у мн. л. ‑ин‑ы; параўн. скалоціны, атрушыны, перажовіны і г. д. у значэнні ’адходы’ (Сцяц., Афікс. наз., 44). Гл. жмуха́, жаць 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жма́кі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Тое, што і жамерыны. Канапляныя жмакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́тжимок м. жаме́рыны, -рын ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wytłoczyny

мн. жамерыны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)