жадэі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. жадэі́т
Р. жадэі́ту
Д. жадэі́ту
В. жадэі́т
Т. жадэі́там
М. жадэі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жадэі́т, -ту м., мин. жадеи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Жадэіт 8/446

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

жадэі́т, ‑у, М ‑дэіце, м.

Каштоўны белы камень з бледна-зялёным або сіняватым адценнем.

[Фр. jadeite.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жадэіт

т. 6, с. 412

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

жадэі́т

(фр. jadeite)

мінерал, які належыць да групы манаклінных піраксенаў, сілікат натрыю і алюмінію зялёнага, белага ці карычневага колеру; каштоўны вырабны камень.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

жадеи́т мин. жадэі́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

jade​1 [dʒeɪd] n.

1. min. жадэі́т, гага́т

2. min. нефры́т

3. зялёны ко́лер, ко́лер нефры́ту

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

піраксе́ны

(ад піра- + ksenos = чужы)

група пародаўтваральных мінералаў класа сілікатаў белага, шэрага, жоўтага і зялёнага колеру (аўгіт, жадэіт і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

jade

I [dʒeɪd]

n.

1) жадэі́т, нэфры́т -у m. (мінэра́л)

2) зялёны ко́лер

II [dʒeɪd]

1.

n.

кля́ча f.

2.

v.

1) заяжджа́ць (каня́); стамля́ць, змо́рваць

2) тупі́ць (нож); перанасы́чваць (раство́р)

3.

v.i.

змары́цца, стамі́цца; ступі́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)