е́днасць, -і, ж.

1. Адзінства, згуртаванасць.

Непарушная е.

2. Агульнасць, супольнасць.

Е. паходжання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

е́днасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. е́днасць
Р. е́днасці
Д. е́днасці
В. е́днасць
Т. е́днасцю
М. е́днасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

е́днасць ж.

1. еди́нство ср.; сплочённость;

непару́шная е. — неруши́мое еди́нство, неруши́мая сплочённость;

2. еди́нство ср., о́бщность;

е. пахо́джання — еди́нство (о́бщность) происхожде́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

е́днасць, ‑і, ж.

1. Адзінства, згуртаванасць. Так у жорсткіх баях за камуну Непарушная еднасць расла. Глебка. Нашу эпоху можна назваць эпохай вялікай еднасці .. славянскіх народаў. «Полымя». // Непадзельнасць, неразрыўнасць. Еднасць партыі з народам. □ Андрэй адчувае еднасць з польскімі рабочымі ў Беластоку, да якіх ён прыехаў па заданню партыі папярэдзіць аб правакатары. Хромчанка. // Адпаведнасць, узгодненасць. Балада «Да дня» [М. Танка] вызначаецца еднасцю формы і зместу. У. Калеснік.

2. Агульнасць, супольнасць. Еднасць інтарэсаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

е́днасць ж.

1. (згуртаванасць) Éinheit f -, Éinigkeit f -;

2. (агульнасць, супольнасць) Geméinsamkeit f -, Geméinschaft f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

е́днасць

(польск. jedność)

1) адзінства, згуртаванасць;

2) агульнасць, супольнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Еднасць ’адзінства’ (БРС, ТСБМ, Яруш.) < польск. jedność (Булыка, Запазыч., 106).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

oneness [ˈwʌnnəs] n. fml адзі́нства, супо́льнасць, е́днасць; непары́ўнасць; ядна́нне, лу́чнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

злу́чнасць, ‑і, ж.

Еднасць, адзінства. Святым агнём душа палала, І злучнасць-згоду адчувала Таемных чараў-сугалосся І чула шум тады калосся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самавыражэ́нне, ‑я, н.

Тое што і самавыяўленне. Мастацкі твор заўжды сплаў знешняга жыцця з унутраным жыццём мастака, дыялектычная еднасць адлюстравання і самавыражэння. І. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)