дэфекты́ўны, -ая, -ае.

Які мае фізічныя або псіхічныя недахопы; ненармальны.

Дэфектыўнае дзіця.

|| наз. дэфекты́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэфекты́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэфекты́ўны дэфекты́ўная дэфекты́ўнае дэфекты́ўныя
Р. дэфекты́ўнага дэфекты́ўнай
дэфекты́ўнае		 дэфекты́ўнага дэфекты́ўных
Д. дэфекты́ўнаму дэфекты́ўнай дэфекты́ўнаму дэфекты́ўным
В. дэфекты́ўны (неадуш.)
дэфекты́ўнага (адуш.)		 дэфекты́ўную дэфекты́ўнае дэфекты́ўныя (неадуш.)
дэфекты́ўных (адуш.)
Т. дэфекты́ўным дэфекты́ўнай
дэфекты́ўнаю		 дэфекты́ўным дэфекты́ўнымі
М. дэфекты́ўным дэфекты́ўнай дэфекты́ўным дэфекты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэфекты́ўны дефекти́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэфекты́ўны, ‑ая, ‑ае.

З фізічнымі або псіхічнымі недахопамі; ненармальны. Дэфектыўнае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэфекты́ўны defektív;

дэфекты́ўнае дзіця́ behíndertes Kind

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэфекты́ўны

(лац. defectivus)

з фізічнымі і псіхічнымі недахопамі; ненармальны (напр. д-ае дзіця).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэфекты́ўны

(лац. defectivus)

які мае фізічныя або псіхічныя недахопы; ненармальны (напр. д-ае дзіця).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дефекти́вный дэфекты́ўны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

imperfect​2 [ɪmˈpɜ:fɪkt] adj. дэфекты́ўны, недаскана́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

niepełnowartościowy

непаўнацэнны; дэфектыўны; дэфектны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)