дэфектны - Пошук

дэфе́ктны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэфе́ктны	дэфе́ктная	дэфе́ктнае	дэфе́ктныя
Р.	дэфе́ктнага	дэфе́ктнай дэфе́ктнае	дэфе́ктнага	дэфе́ктных
Д.	дэфе́ктнаму	дэфе́ктнай	дэфе́ктнаму	дэфе́ктным
В.	дэфе́ктны (неадуш.) дэфе́ктнага (адуш.)	дэфе́ктную	дэфе́ктнае	дэфе́ктныя (неадуш.) дэфе́ктных (адуш.)
Т.	дэфе́ктным	дэфе́ктнай дэфе́ктнаю	дэфе́ктным	дэфе́ктнымі
М.	дэфе́ктным	дэфе́ктнай	дэфе́ктным	дэфе́ктных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэфе́ктны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дэфе́ктны	дэфе́ктная	дэфе́ктнае	дэфе́ктныя
Р.	дэфе́ктнага	дэфе́ктнай дэфе́ктнае	дэфе́ктнага	дэфе́ктных
Д.	дэфе́ктнаму	дэфе́ктнай	дэфе́ктнаму	дэфе́ктным
В.	дэфе́ктны (неадуш.) дэфе́ктнага (адуш.)	дэфе́ктную	дэфе́ктнае	дэфе́ктныя (неадуш.) дэфе́ктных (адуш.)
Т.	дэфе́ктным	дэфе́ктнай дэфе́ктнаю	дэфе́ктным	дэфе́ктнымі
М.	дэфе́ктным	дэфе́ктнай	дэфе́ктным	дэфе́ктных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэфе́ктны дефе́ктный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэфе́ктны, ‑ая, ‑ае.

З дэфектам, пашкоджаны. Дэфектны экземпляр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэфе́ктны defékt, mángelhaft, féhlerhaft, beschädigt, schádhaft; Fehl ;

дэфе́ктны экземпля́р deféktes Exemplár

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дэфе́кт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Недахоп, загана.

Праект з вялікім дэфектам.

|| прым. дэфе́ктны, -ая, -ае.

Д. экзэмпляр кнігі.

|| наз. дэфе́ктнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дефе́ктный дэфе́ктны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

niepełnowartościowy

непаўнацэнны; дэфектыўны; дэфектны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Ніганьбі́тны ’паслухмяны, памяркоўны; нягрэблівы’ (Янк. 1). Да ганьбіць (гл. ганьба), у аснове семантыкі выраз не даваць ганьбы *не мець заганы’. Параўн. ганьбітны ’дэфектны’ (Сл. ЦРБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

defektywny

дэфектны; заганны; з недахопамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Verbum