Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
дэкрэ́тм Dekrét n -(e)s, -e; Verfügung f -, -en; Verórdnung f -, -en; Erláss m -es, -e;
пайсці́ ў дэкрэ́тразм in Mútterschutz géhen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Дэкрэ́т ’дэкрэт’ (БРС). Ст.-бел.декретъ ’вызначэнне’ (з XV ст., Булыка, Запазыч.). У значэнні ’дэкрэт’, магчыма, з рус.декре́т (< ням.Dekret < лац.dēcrētum; Фасмер, 1, 495; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 58). Але не выключаецца, што бел. і ўкр. словы ўзяты з польск.dekret (< лац.). Параўн. націск у Бярынды: де́крет, але декре́ту (што ўказвае на бясспрэчны паланізм).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дэкрэ́т
(фр. décret, ад лац. decretum)
пастанова ўрада, якая мае сілу закона; указ, закон (напр. д. аб зямлі, д. аб ахове помнікаў).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
дэкрэ́т
(фр. décret, ад лац. decretum)
пастанова вярхоўнай улады, якая мае сілу закона.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Дэкрэт «Аб аб’яднанні савецкіх рэспублік: Расіі, Украіны, Латвіі, Літвы, Беларусі для барацьбы з сусветным імперыялізмам»