дэкана́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Кіраўніцтва факультэта, якое ўзначальвае дэкан.

2. Памяшканне, дзе знаходзіцца такое кіраўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэкана́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэкана́т дэкана́ты
Р. дэкана́та дэкана́таў
Д. дэкана́ту дэкана́там
В. дэкана́т дэкана́ты
Т. дэкана́там дэкана́тамі
М. дэкана́це дэкана́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дэкана́т м. декана́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэкана́т, ‑а, М ‑наце, м.

Адміністрацыйна-навучальнае кіраўніцтва факультэта на чале з дэканам. Рашэнне дэканата. // Памяшканне, дзе знаходзіцца гэта кіраўніцтва. Зайсці ў дэканат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэкана́т м Dekanát n -s, -e;

быць вы́кліканым у дэкана́т ins Dekanát gerúfen wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэкана́т

(ням. Dekanat, ад с.-лац. decanatus)

кіраўніцтва факультэта на чале з дэканам, а таксама памяшканне, дзе яна знаходзіцца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэкана́т

(ням. Dekanat, ад с.-лац. decanatus)

кіраўніцтва факультэта на чале з дэканам 1, а таксама памяшканне, дзе яно знаходзіцца.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

декана́т дэкана́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dziekanat, ~u

м. дэканат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

deanery

[ˈdi:nəri]

n., pl. -eries

1) дэкана́т -у m.

2)

а) дом дэка́на або́ настая́целя

б) царко́ўная акру́га

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)