назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дыяфо́ны | ||
| дыяфо́на | дыяфо́наў | |
| дыяфо́ну | дыяфо́нам | |
| дыяфо́ны | ||
| дыяфо́нам | дыяфо́намі | |
| дыяфо́не | дыяфо́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Акустычнае ўстройства, якое прымяняецца па маяках для сігналізацыі ў час туману.
[Ад грэч. dia — праз, скрозь і phone — гук.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
(ад дыя- + -фон)
акустычны апарат, які прымяняецца на маяках для сігналізацыі ў час туману.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)