дыятэ́з, -у, м.

Схільнасць чалавечага арганізма да некаторых захворванняў (алергія, рэспіраторныя інфекцыі і інш.).

|| прым. дыятэ́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыятэ́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дыятэ́з
Р. дыятэ́зу
Д. дыятэ́зу
В. дыятэ́з
Т. дыятэ́зам
М. дыятэ́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыятэ́з, -зу м., мед. диате́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыятэ́з, ‑у, м.

Схільнасць арганізма да якіх‑н. захворванняў.

[Ад грэч. diáthesis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дыятэз 3/421; 4/209, 345

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дыятэз

т. 6, с. 318

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дыятэ́з м. мед. Diathése f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дыятэ́з

(гр. diathesis)

схільнасць арганізма да некаторых захворванняў, напр. да праяўленняў алергіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыятэ́з

(гр. diathesis)

мед. схільнасць арганізма да некаторых захворванняў, напр. да праяўленняў алергіі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дыятэз гемарагічны

т. 6, с. 318

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)