дыя́стала

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дыя́стала дыя́сталы
Р. дыя́сталы дыя́стал
Д. дыя́стале дыя́сталам
В. дыя́сталу дыя́сталы
Т. дыя́сталай
дыя́сталаю		 дыя́сталамі
М. дыя́стале дыя́сталах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыя́стала ж., физиол. диа́стола

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дыястала 10/157

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дыястала

т. 6, с. 317

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дыя́стала

(гр. diastole = расшырэнне)

рытмічнае расслабленне мышцы сэрца; разам з сісталай (скарачэннем мышцы сэрца) складае цыкл сардэчнай дзейнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

диа́стола физиол. дыя́стала, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozkurcz, ~u

м. расцісканне; расслабленне;

rozkurcz mięśni — расслабленне цягліц (мышцаў);

rozkurcz serca мед. дыястала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)