назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дыямі́ну | |
| дыямі́ну | |
| дыямі́нам | |
| дыямі́не |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Verbum
анлайнавы слоўнікБеларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
диами́н
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гексаметылендыямі́н
(ад гекса- + метылен +
арганічнае злучэнне, бясколернае крышталічнае рэчыва са слабым аміячным пахам; выкарыстоўваецца для сінтэзу поліамідаў, поліурэтанаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)