дырэктара́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Калегія дырэктараў якога-н. буйнога прадпрыемства, ведамства на чале з галоўным дырэктарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дырэктара́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дырэктара́т дырэктара́ты
Р. дырэктара́та дырэктара́таў
Д. дырэктара́ту дырэктара́там
В. дырэктара́т дырэктара́ты
Т. дырэктара́там дырэктара́тамі
М. дырэктара́це дырэктара́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дырэктара́т м. директора́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дырэктара́т, ‑а, М ‑раце, м.

1. Калегія дырэктараў якога‑н. буйнога прадпрыемства, ведамства на чале з галоўным дырэктарам.

2. Тое, што і дырэкцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дырэктара́т м. Direktorát n -(e)s, -e, Direktórium n -s, -ri¦en; Léitung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дырэктара́т

(ад дырэктар)

калегія дырэктараў якога-н. буйнога прадпрыемства, ведамства на чале з галоўным дырэктарам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

«Рэвалюцыйны дырэктарат 13 сакавіка» (арг-цыя, Куба) 5/340; 6/169, 170

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

директора́т дырэктара́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

directorate

[dəˈrektərət]

n.

1) дырэ́ктарства n.

2) кале́гія дырэ́ктараў, дырэ́кцыя f., дырэктара́т -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)