ды́зель, -я, мн. -і, -яў, м.

Рухавік унутранага згарання, які працуе на вадкім паліве.

|| прым. ды́зельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ды́зель

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ды́зель ды́зелі
Р. ды́зеля ды́зеляў
Д. ды́зелю ды́зелям
В. ды́зель ды́зелі
Т. ды́зелем ды́зелямі
М. ды́зелі ды́зелях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ды́зель м., тех. ди́зель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ды́зель, ‑я, м.

Рухавік унутранага згарання, які працуе на вадкім паліве. Тысячасільныя дызелі пакручваюць магутныя трубы, на канцы якіх недзе ў недасягальнай глыбіні круціцца долата. Даніленка.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дызель 4/322

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дызель

т. 6, с. 278

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ды́зель м. тэх. Díeselmotor m -s, -tóren; Díesel m -s, - (разм.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ды́зель-электрахо́д, ды́зель-электрахо́да, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Электраход, забяспечаны дызелем у якасці першаснага рухавіка.

|| прым. ды́зель-электрахо́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ды́зель

[ад ням. R. Diesel = прозвішча ням. інжынера (1858—1913]

рухавік унутранага згарання, які працуе на вадкім паліве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дызель-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. дызель, дызельны, напр.: дызель-матор, дызель-поезд, дызель-электраход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)