дурні́чнік, -у, м., зб.

Балотнае ягаднае кустоўе, на якім растуць буякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дурні́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дурні́чнік
Р. дурні́чніку
Д. дурні́чніку
В. дурні́чнік
Т. дурні́чнікам
М. дурні́чніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дурні́чнік, -ку м., бот. голуби́чник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дурні́чнік, ‑у, м., зб.

Разм. Сцёблы дурніц. Брусніц на пагорку, яшчэ зеленаватых, — што насыпана. Над імі — высокі дурнічнік, увесь у ягадах. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дурнічнік 4/315

- » - звычайны 11/524—525 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дурнічнік

т. 6, с. 263

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дурні́чнік м. бат. Súmpfheidelbeerstrauch m -(e)s, -sträucher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дурни́шник бот. дурні́чнік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

burdock [ˈbɜ:dɒk] n. bot.

1. ло́пух

2. дурні́чнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

голуби́чник буя́чнік, -ку м.; дурні́чнік, -ку м.; см. голуби́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)