дурні́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дурні́чнік
Р. дурні́чніку
Д. дурні́чніку
В. дурні́чнік
Т. дурні́чнікам
М. дурні́чніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)