дуні́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дуні́т |
дуні́ты |
| Р. |
дуні́ту |
дуні́таў |
| Д. |
дуні́ту |
дуні́там |
| В. |
дуні́т |
дуні́ты |
| Т. |
дуні́там |
дуні́тамі |
| М. |
дуні́це |
дуні́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
дуні́т
(ад англ. Dun = назва гары ў Новай Зеландыі)
магматычная горная парода, якая складаецца пераважна з алівіну, выкарыстоўваецца для вырабу вогнетрывалых матэрыялаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)